اولین استاندار شهید و دومین استاندار سیستان و بلوچستان که در تاریخ
| 31 مرداد ۱۳۵۸ | 18 دی ۱۳۵۸ |
استاندار سیستان و بلوچستان بود شهید حبیب جریری است.
شهید حبیب جریری در شهر شیراز در خانواده ای ساده و کارمند بدنیا آمد.تا پایان دبیرستان در شیراز و آباده به تحصیل مشغول بود. بعد از اخذ دیپلم شرکت در دانشکده افسری و کنکور دانشگاه تهران دانشکده داروسازی ،قبول شدند. در هر دو و بعلت مشکلات مالی خانواده از سهمیه بورس ارتش استفاده کرده و به گذراندن دوره دکترای داروسازی مشغول شد.
بعد از پایان دوره داروسازی در رشته تخصصی علوم عالی آزمایشگاهی شرکت کرده و قبول شده و 4 سال این دوره گذرانده و به اخذ پایان نامه تخصصی علوم آزمایشگاهی موفق گردید.
در سال1338 در اثر فعالیتهای سیاسی دستگیر و به مدت 1 سال در زندان شاه بسر برده است.
در سال 1340 ازدواج کرد و صاحب سه فرزند به نام های فریدون 1342، فیروزه 1346 ، سلمان 1358شد.
از سالهای 49-48 با شرکت در کلاسهای دکتر شریعتی در حسینیه ارشاد و آشنائی با اندیشه های دینی و اسلامی او و فعالیت در نشر آثار او و اندیشه های والای امام (ره ) مشغول بود.
در سال 1353 برای بار دوم بدلیل همین فعالیت ها دستگیر و مدت 4 سال تحت شکنجه های جسمی و روحی فراوان قرار گرفت و هیچ گاه از آرمان الهی –انسانی خود باز نایستاد.
روحی پر جنب و جوش داشت. فقط خدا و راه او برایش مهم بود و دیگر هیچ چیز دیگر حتی زن و فرزندان ؛ همیشه در زندان می گفت آیه 24 سوره توبه بسیار مشکل شده است .
تا سال 1357 و پیروزی انقلاب اسلامی در زندان هم به نشر و تبلیغ اندیشه های اسلامی بزرگان دین می پرداخت با پیروزی انقلاب که زندان ها گشوده شدند ایشان هم آزاد گردیدند و بعد از آن هم به سخنرانی و تبلیغ می پرداختند .
در اولین کابینه دولت جمهوری اسلامی به ریاست مهندس بازرگان ایشان به سرپرستی نهضت سواد آموزی انتخاب و مشغول به کار شدند.
و بعد از چند ماه در شهریور ماه 358 به استانداری سیستان و بلوچستان انتخاب گردید و طی ماها درگیری با مسایلی که در منطقه بود با تلاش و عشق و ایمان به خدا سپری کردند.
در اسفند ماه 58 به تهران منتقل و به سرپرستی استانداری تهران مشغول به کار گردیدند. و تا شهریور 59 در این سمت خدمت میکردند و در ضمن کار به سخنرانی ها و تبلیغ در جهت تثبیت نظام جمهوری اسلامی کوشش کردند.
با شروع جنگ تحمیلی و گذشت دو هفته از آن در تاریخ 14/7/59 همراه گروه پزشکی بطور جهادی به منطقه جنگی عزیمت نمودند در آن زمان هنوز تقریبا هیچ ارگان و نهاد رسمی جنگی تاسیس نگردیده بود.
ایشان همراه 3 پزشک دیگر به نامهای دکتر علی خالقی – سید عباس پاک نژاد ، و هادی بیگدلی و 2 تکنسین بنامهای یخچالی و دزفولی به جبهه رفتند و 4 روز بعد یعنی 19/7/59 هنگامیکه به سمت بیمارستان صحرائی حرکت می کردند در جاده آبادان – ماهشهر به اسارت نیروهای عراقی در آمدندو دیگر از سرنوشتشان اطلاع چندانی در دست نیست.
مدت 6 ماه طبق گفته آزادگان دیگر به تبلیغ و تنظیم شعائر اسلامی در زندان عراق مشغول بوده اند و قبل از آمدن صلیب سرخ به زندان عراق ایشان را همراه گروهی دیگر به زندان نامعلومی جابه جا کرده اند که خبری از آنها نداریم جز یکی دو پیام رادیوئی .
از نقاط بارز ایشان اقدام و شور و عشق با تمام وجود به آنچه که اعتقاد دارند و در راه خداوند هیچ چیز مانع حرکت ایشان نبوده است.
در زندان تاکید به یکی دو نکته داشتند .
آیه 24 سوره توبه و آیه مبارکه انالله و انا الیه راجعون که وقتی به ایشان می گفتیم این آیه مرگ است می گفتند من بالاترین پیام زندگی را از این آیه می شنوم.
دیگر تاکید بر اینکه وقتی به جبهه می رفتند ، گفتند تا هر وقت به من احتیاج باشد در آنجا خواهم ماند.
منبع: اداره اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ