به گزارش آوای سیستو، دکتر محمد رکوعی، سرپرست دانشگاه زابل در نشست خبری با عنوان «یادبود ربع قرن فعالیت دانشگاه زابل» با اصحاب رسانه، گفت: دانشگاه زابل از ابتدا کارش را از یک مجموعه کوچک به نام دانشکده کشاورزی شروع کرد سپس به یک دانشگاه جامعی با تعداد محدود رشته تحصیلی دست یافت و توانست موافقت قطعی بگیرد و اکنون، به یک مجموعه به حدود ۱۰ هزار دانشجو و بیش از ۳۰۰ عضو هیئت علمی، ۷۰۰ کارمند، ۴۷ گروه آموزشی و ۸۰ رشته از کارشناسی تا دکترای تخصصی رسیده است.
وی ادامه داد: برای رسیدن به این نقطه تلاش‌های بسیاری در طی ۲۵ سال عمر دانشگاه زابل کشیده شده است، این دانشگاه در همان روزهای نخست در زمینی به مساحت تقریبا ۴ هکتار بنا شد ولی امروز مساحت دانشگاه چیزی بالغ بر ۲۵۱ هکتار شده و چیزی در حدود ۲۵۰ هزار متر فضای آموزشی، اداری، خوابگاهی، ورزشی و…، دارد که مرهون فعالیت فرهیختگانی است که بخشی از آن بازنشست شده‌اند و بخشی از آن هم درحال فعالیت هستند.
رکوعی افزود: در شرایط جامعه امروز و در حدود ۲۵ سال سابقه فعالیت دانشگاه زابل در منطقه سیستان، جمعیت دانشجویی این مرکز فراز و نشیب داشته است، در یک مقطع زمانی این دانشگاه، بالغ بر ۱۲ هزار نفر دانشجو داشت و بیش از ۵۰ درصد آنها نیز غیر بومی بودند که با توجه به حضور مستمری که در این شهر داشتند و مایحتاج روزانه خود را نیز از این‌جا تأمین می‌کردند، کمک بسیار خوبی به گردش مالی و اقتصادی به منطقه کرده است.
رئیس دانشگاه زابل تصریح کرد: همچنین بسیاری از شاغلان در سیستم‌های خصوصی یا دولتی نیز فارغ‌التحصیلان همین دانشگاه زابل بوده‌اند، اما خاصه چیزی که امروز مورد نظر منطقه است این است که به صورت ملموس تأثیر دانشگاه زابل در منطقه دیده شود، برآن شدیم تا فعالیت‌هایی که در این دانشگاه اتفاق افتاده را رصد کنیم که در گام نخست، تصمیم گرفتیم تعداد قابل توجهی از فارغ‌التحصیلان تحصیلات تکمیلی که بخشی از آنها رساله یا پایان‌نامه کارشناسی ارشد آنها به حوزه سیستان برمی‌گردد را مورد ارزیابی قرار دهیم تا مشخص شود که چه درصدی از رساله‌هایی که انجام گرفته، مربوط به منطقه است و آیا نتایج حاصل از آن فقط در کتابخانه جای گرفته است و در آرشیو تحصیلات تکمیلی باقی‌مانده که اگر این‌گونه باشد یعنی خسارت ایجاد کرده، و اگر نمانده باشد جای خرسندی است و اینکه آیا مورد پسند و استفاده در منطقه قرار گرفته هم بخشی از ارزیابی است که باید مورد بررسی قرار بگیرد.
رئیس دانشگاه زابل اضافه کرد: علاوه بر این قبیل فعالیت‌ها چیزی بالغ بر ۲۳۵ طرح از سوی همکاران در منطقه انجام شده که مختص منطقه و با اعتبارات دانشگاه طی این ۲۵ سال رخ داده که جداگانه مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت، چیزی بالغ بر ۷۰طرح برون سازمانی هم در این مدت ایجاد شد که بخشی از نتایج آن حاصل شده و بخشی هم در حال انجام است. یکی از بهترین موارد این طرح‌ها، طرح روئین‌تن سازی است که قرار است مشکلات و معضلات منطقه را از حیث منابع آبی بررسی کند. یک گوشه‌ای از این طرح برمی‌گردد به معضل اصلی سیستان یعنی مسئله گردوغبار که در واقع زندگی مردم را تحت‌الشعاع خود قرار داده است، ۲۵ کانون اصلی در داخل کشور و افغانستان پیدا کرده‌اند که به شکل جامع راهکارهایی برای کم اثر کردن هر یک از کانون‌ها به شکل جداگانه ارائه شده است و علاوه بر این در خصوص مسائل زیست محیطی و نقش موارد مختلف بر زندگی مردم هم در ذیل این تحقیق، تحقیقاتی صورت گرفته که اگر با پیمانکار به جمع‌بندی نهایی برسیم امکان دارد گزارش ۱۱ جلدی داشته باشد.
رکوعی گفت: در حوزه‌های مختلف که یکی از آنها، حوزه شهری است از جمله کارهایی که در دستور کار داریم این است که از همکاران خواسته شده تا در حوزه شهر زابل برنامه‌هایی را که تا کنون پیاده‌سازی کرده‌اند مشخص کنند، ضمن اینکه تصمیم گرفتیم تا مزیت متفاوت‌تری نسبت به قبل برای پژوهش و تحقیق به منظور رفع مشکلات منطقه در حوزه پژوهش در نظر بگیریم تا باعث اثربخشی بهتری در این زمینه شود، دانشگاه زابل این آمادگی را دارد تا با استفاده از ظرفیت اعضای هیئت علمی و نخبگان دانشگاهی در زمینه رفع معضلات منطقه سیستان با ارگان‌ها و دستگاه‌های متولی امر همکاری لازم را داشته باشد، اعتقاد داریم مجموعه فعالیت‌هایی که طی ۲۵ سال عمر دانشگاه زابل رخ داده نیز، برهمین منوال بوده است، هرکسی برای کاستن مشکلات و حل معضلات منطقه راه‌حل بخواهد وظیفه ذاتی دانشگاه ارائه راه حل درست و صحیح است و این کار را به بهترین وجه ممکن انجام خواهد داد.
وی در پاسخ به سؤال مبنی بر اینکه چه عاملی باعث شده تا ارگان‌ها یا سازمان‌های دولتی از ظرفیت نخبگان علمی منطقه به منظور رفع معضلات سیستان استفاده نکنند، اظهار کرد: اگر دانشگاه‌های دیگر برای گرفتن برخی از پروژه‌ها بهتر عمل کردند بخشی از آن برمی‌گردد به اینکه ما نتوانستیم ظرفیت‌های دانشگاه زابل را به خوبی معرفی کنیم که یک نقطه ضعف محسوب می‌شود و دوم اینکه لازم است تا حوزه معاونت پژوهشی را برای شناساندن بهتر ظرفیت‌های پژوهشی و کاربردی دانشگاه، ارگان به ارگان بفرستیم تا مشکلات اساسی و چالش‌های اساسی را دریافت کند و بابت هرکدام تیم تخصصی با دستورکار ایجاد راهکار به منظور رفع آن، تشکیل بدهد تا از این مرحله به خوبی عبور کنیم این یک واقعیتی است که تا دیده نشویم، کسی به ما مراجعه نخواهد کرد. این یک نکته کلیدی است که ما در چارچوب جدیدی که برای حوزه معاونت پژوهشی دیدیم، قرار خواهیم داد و بنده هم پیگیر خواهم بود.
رئیس دانشگاه زابل همچنین در خصوص ارزیابی اعضای هیئت علمی هم گفت: اعضای هیئت علمی به شکل سنتی ارزیابی عملکرد دارند ولی نیاز به بازنگری دارد و برای سال‌های آینده طرح جامع خودارزیابی را برای دانشگاه در دستور کار این داریم.
