سیستان فراموش شده : طرح پژوهشی «امکان سنجی پرورش آرتمیا در آب‌های ژرف سیستان» ارائه شده توسط عبدالعلی راهداری عضو هیأت علمی پژوهشکده تالاب بین المللی هامون دانشگاه زابل نیز پس از ارسال توسط معاونت پژوهشی و دفتر ارتباط با صنعت دانشگاه زابل، در میان ۱۵۲ طرح برگزیده کل کشور قرار گرفته است.
راهداری مجری طرح مذکور از شرکت پرلوک پردیس پارسه به عنوان کارفرمای این طرح یاد کرد و با اشاره به همکاری علی خسروانی زاده و دکتر ساحل پاکزاد توچایی از اعضای هیأت علمی دانشگاه زابل در انجام آن، گفت: برای تأمین نیاز آبی منطقه سیستان به صورت پایدار، گزینه‌های متعددی از جمله آب‌های ژرف مورد توجه قرار گرفته‌اند. آب‌های ژرف منابع آب پنهانی هستند که سفره‌های آبی زیرزمینی را در سازندهای زمین شناسی تشکیل داده و می‌توانند تجدیدپذیر باشند.
وی افزود: معاونت علمی ریاست جمهوری با همکاری شرکت های دانش بنیان، حفر و اکتشاف آبخوان‌های مختلف در چاه ژرف سیستان ۱ تا عمق ۳۰۰۰ متری را در سال ۱۳۹۷ به سرانجام رساند و به عنوان یک پتانسیل توسعه قلمداد می‌گردد و ضرورت پژوهش‌هایی در زمینه بهره‌وری آنها نیازمند است.
راهداری از ایجاد و توسعه کشت‌های گلخانه‌ای و آبزی پروری به عنوان گزینه‌هایی برای استفاده از گرما و آب استحصالی از چاه ژرف سیستان یاد کرد و با اشاره به بررسی‌های متنوعی که با توجه به ویژگی‌های خاص آب استحصالی از این چاه صورت گرفته است، طرح پژوهشی «امکان سنجی پرورش آرتمیا در آب‌های ژرف سیستان» را در راستای ارزیابی قابلیت آب چاه‌های ژرف جهت پرورش آرتمیا و ریزجلبک‌ها توصیف کرد.
وی از آرتمیا به عنوان یکی از سخت پوستان بسیار باارزش یاد کرد که در محیط‌های لب‌شور تا شور با میزان املاحی چندین برابر آب دریا زندگی می‌کند و افزود: در پی گسترش صنعت آبزی پروری و توسعه روزافزون پرورش انواع آبزیان در کشور و نیز با عنایت به ارزش اقتصادی و قیمت رو به افزایش این محصولات در بازارهای جهانی؛ می‌توان با بهره برداری اصولی و علمی از این موجود ارزشمند آبزی، علاوه بر تأمین احتیاجات داخلی با صادرات مقادیر مازاد آن به صورت قابل توجهی برای کشور ارزآوری نمود.
عضو هیأت علمی دانشگاه زابل با اشاره به اینکه صنعت آبزی پروری ایران سالانه به ۲۸ تا ۳۰ تن سیست آرتمیا نیاز دارد اما در حال حاضر ۹۵ درصد این محصول از خارج از کشور وارد می‌شود گفت: آرتمیا غذای زنده‌ای است که تقریباً تمام نیازمندی‌های آبزیانی مانند ماهیان زینتی، میگو و ماهیان خاویاری را فراهم می‌کند و با برخورداری از ۵۲ درصد پروتئین با قابلیت هضم ۸۰ درصدی و اسیدهای چرب غیر اشباع بلند زنجیره، غذای منحصر به فردی به شمار می‌رود.