سلام سرکار خانم صالحی ضمن تشکر از جنابعالی به دلیل حضورتان در سیستان و بازدیدهایی که از منطقه داشتید.
لازم است ابتدا عرض به نمایم که کوه خواجه مربوط به شهرستان زابل نیست و جزو حوزه استحفاظی شهرستان هامون میباشد اما به هر جهت برای ما فرق نمی کند هر کسی در هر جای این خاک باشد برای ما قابل احترام و خود را مسئول نه به عنوان فرماندار بلکه به عنوان یک انسان برای حل آن می دانیم.
ضرورت دارد ابتدا یادآور شوم که طرح مشکلات سیستان بسیار راحت است. موضوعی که این روزها عده‌ای به آن مشغول هستند. ولی ای کاش به جای طرح مشکلات که ما از آن به خوبی آگاه هستیم و در بدنه جامعه و با پایین ترین اقشار آن ارتباط داریم ، عزیزان دلسوز با قدری تامل و بررسی اقدامات گذشته نظام و دولت ارائه راهکارهای لازم را می نمودند به خود در انجام آن کوشا و فعال میگردیدند. جهت آشنایی شما با منطقه قدری توضیح می‌دهم. منطقه سیستان که جزئی از استان سیستان و بلوچستان میباشد و در ناحیه ی شمالی آن قرار دارد دارای مردمی ریشه دار در تاریخ کهن ایران هستند. این منطقه روزی و روزگاری دارای تولیدات متنوعی در بخش های اقتصادی فرهنگی اجتماعی پزشکی و مذهبی و… بوده است مردم این منطقه به دلیل شرایط آب و خاک غالباً به کار کشاورزی و زیربخش های آن اعم از زراعت باغداری دامداری صیادی و همینطور شکار و صنایع دستی مبادرت داشتند.
وجود تالاب هامون با وسعتی بالغ بر پنج هزار و ششصد کیلومتر مربع و ظرفیتی بالغ بر ده میلیارد متر مکعب آب به همراهی نیزارهای وسیع با وجود انواع ماهیها و پرندگان مهاجر و نیز وجود ۱۳۰ هزار هکتار اراضی مستعد و قابل کشت شرایط بی نظیری را برای فعالیت‌های اقتصادی فراهم نموده بود.
ولی در حال حاضر سیستان گریبانگیر دو دهه خشکسالی مفرط گردیده است به طوری که این شرایط در سال جاری زراعی به دلیل عدم ورود آب به سیستان باعث مشکلات بیشتری نسبت به سالهای گذشته شده است. لازم به ذکر است که تمامی منابع تامین کننده ی آبی سیستان از کشور همسایه سرچشمه گرفته است. آبی که اختیار آن در اختیار دولت ایران نیست و فقط دولت می‌تواند پیگیریهای حقابه خود را در ارتباط با هیرمند و هامون بنماید که آن هم در چند سال اخیر با شدت مورد پیگیری قرار گرفته اما باید بپذیریم که خشکسالی شامل حال افغانستان نیز بوده و ثانیاً بحران آب یک موضوع جهانی می باشد و معمولاً دولتها به سادگی در مقابل آن تمکین نمی نمایند به این موضوع معمولاً از طریق مجامع بین‌المللی و توسط تشکل های مردمی و غیردولتی پیگیری می گردد و باید به گردد.
ای کاش شما قدری در مورد کارهای انجام شده بررسی می نمودید و خود به سوال خودتان که مسوولین را مورد خطاب قرار داده اید به پاسخی واقع بینانه می رسیدید و اینگونه مطلب را به مخاطبین خودتان که ممکن است اطلاعات چندانی از اقدامات انجام شده نداشته باشند منتقل نمی نمودید تا از سر دلسوزی ولی ناآگاهانه و یا از موضع عناد و غرض ورزی اینگونه کامنت هایی را در پست شما بنگارند ، که همین عمل را برادری از سر دلسوزی مردم را بدون بررسی و تحقیق گربه خوار و کلاغ خوار نامید در حالیکه همان خانم صاحب ظرف غذای حامل پوست مرغ در عین داشتن زندگی سخت در روستایی از شهرستان هیرمند که در آنجا نیز به اشتباه مانند شما آن روستاها را جزو شهرستان زابل نامیده بودند مناعت طبع و بزرگی خود را در مصاحبه اش به اثبات رسانید. اگرچه ما شنوای همه این مسائل و نقطه نظرات موافق و مخالف بوده و هستیم و خواهیم بود.
ممکن است سوال شود که شما چه اقداماتی را انجام داده اید؟
باید پاسخ داده شود به شما و تمامی انسان هایی که از اقدامات انجام شده اطلاعی نداشته و اظهارنظر می نمایند.
اولا خشکسالی های سیستان ادواری بوده و در مقاطع مختلف تاریخ این اتفاق افتاده است به طور مثال در اواخر دهه چهل و اوایل دهه پنجاه هجری شمسی فقط به مدت حداکثر شش ماه خشکسالی درسیستان حاکم گردید به دلیل اینکه در آن زمان علی رغم خزانه های پر پول دولت وقت روستاهای سیستان که بالغ بر هشتصد روستا می شد فاقد حداقل شبکه های آب شرب بوده و به دلیل نرسیدن آب خوردن و نه آب برای کار کشاورزی مردم مجبور به ترک وطن و مهاجرت به مناطق شمالی کشور و استان خراسان و سایر استان های دیگر کشور می شوند.
در حالی که در همان سال آقای هویدا نخست وزیر وقت در سفری که به استان سیستان و بلوچستان به دلیل همین خشکسالی داشت در سخنرانی خود در زاهدان اعلام کرد که: “ما آنقدر پول داریم که نمی‌دانیم چه کنیم”!!!
در حالیکه در همان زمانی که دولت وقت آنقدر پول داشت که نمی دانست چه کند؟!! مردم منطقه سیستان گروه گروه جلای وطن به مناطق دیگر به دلیل نداشتن حداقل آب شرب خود می نمودند و حاصل آن سفر آقای نخست وزیر به سیستان با اعزام تیمی به ریاست رئیس سازمان برنامه بودجه وقت تنها چند دارقالی برای مردم سیستان بود و امروز همان اعوان و انصار درباریان در قالب گروه‌های سلطنت طلب و معاندو… منتظر فرصتی هستند تا از هر مشکل طبیعی و غیرطبیعی در این کشور سوء استفاده نموده کشور را به دلیل منافعی که از دست داده اند به آشوب بکشند که امروز آثار و رد پای بعضی از آنان را در کامنت های پست شما نیز مشاهده می گردد. غافل از اینکه آن روزی که حکومت در اختیار خود آنان بود با وجود دلارهای فراوان سراریز شده آمریکایی حاصل از هر بشکه نفت تا نزدیک به چهل دلار و با فروش روزانه بیش از هفت میلیون بشکه نفت با هدف به اصطلاح اصلاحات رفرمی جهت کاهش التهابات داخلی و به تاخیر انداختن انقلاب و قیام های مردمی هیچ گلی را به سر این مردم محروم نزدند در عین حالی که بقول خودشان آنقدر پول داشتند که نمی دانستند چه بکنند .
در حالی که نظام جمهوری اسلامی از زمان استقرار خود بیشترین خدمات را به این استان و ناحیه در عین تنگناهای مالی بدلیل فشارهای سیاسی و اقتصادی و … همان اربابان آمریکایی اسراییلی این دایه های دلسوزتر از مادر امروز بخصوص در چند سال اخیر نموده است.
لازم به ذکر است در همان سال هزار و سیصد و پنجاه و یک همان آقای نخست وزیر وقت یعنی آقای امیر عباس هویدا نسبت به انعقاد پروتکلی با نخست وزیر وقت افغانستان مبادرت نمود که در آن حق آبه ای را به میزان هشتصد و بیست میلیون متر مکعب در سال برای ایران قائل شدند.
اگرچه این میزان با توجه به آورد های رودخانه هیرمند که در سال بالغ بر بیست میلیارد مترمکعب می شده میزان ناچیزی بوده اما تا قبل از پیروزی انقلاب موفق به گرفتن آن از دولت افغانستان نشدند.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ذخیره‌سازی آب به عنوان اقدام راهبردی نظام در سیستان تلقی و چاه نیمه های یک و دو و سه که در واقع چاله هایی طبیعی در منطقه بودند احداث و به عنوان مخازن ذخیره سازی آب به بهره برداری رسید و متعاقب آن نیز چاه نیمه چهارم با هزینه هنگفت به عنوان مخزن چهارم و جزو پروژه‌های سفر مقام معظم رهبری احداث و به بهره برداری و مشکل آب نهصد روستای منطقه سیستان و تامین بخشی از آب مورد نیاز کشاورزی برطرف گردید.
تبخیر بالای آب در سیستان یکی از معضلات بزرگ در بخش مدیریت آب میباشد. تبخیر بیش از ۴ متر در سال میزان کمی نمیباشد . تبخیر در سه بخش اول مخازن ،دوم مسیر انتقال آب یعنی رودها و انهار و سوم داخل مزرعه‚ تبخیر در مخازن یک دو سه و چهار به بیش از سیصدو پنجاه میلیون متر مکعب در سال می‌رسد که رقم بسیار قابل توجهی می باشد، برای درک رقم بالای این هدر رفت آب کافی است بدانید که آب مورد نیاز تمامی روستاهای سیستان و شهر زاهدان با اضافه کردن خط دوم آن به میزان شصت میلیون متر مکعب می‌رسد . که قریب به شش برابر این میزان ، آب در مخازن تبخیر می گردد. برای جلوگیری از این موضوع اخیراً در سفر معاون محترم رئیس جمهور طرح ایجاد پنل های شناور خورشیدی برای اولین بار در کشور باهدف تولید انرژی و کاهش تبخیر بر روی سطح چاه نیمه کلنگ‌زنی و عملیات اجرایی آن آغاز گردید.
در بحث جلوگیری تبخیر از مخازن تا مزرعه یعنی در مسیرهای انتقال با پیشنهاد دولت و با مجوز مقام معظم رهبری در فاز اول مبلغ پانصد میلیون دلار و در فاز دوم مبلغ سیصد و پنجاه میلیون دلار از محل صندوق توسعه ملی در شرایط تنگناهای شدید مالی دولت به این پروژه بزرگ و تاریخی تخصیص داده شده است تا آب مورد نیاز و مورد اطمینانی را به چهل و شش هزار هکتار از یکصد و سی هزار هکتار اراضی مستعد کشاورزی در سیستان از طریق لوله ، آبرسانی نماید.
ده هزار هکتار از این اراضی به زودی به بهره برداری خواهد رسید. آبی که به مزرعه می‌رسد بیش از نود درصد آن تبخیر می گردد
برای رفع و از بین بردن تبخیر در این قسمت نیز در قالب همان طرح آبیاری با لوله به دشت سیستان طرحهای آبیاری زیر سطحی مطرح و در ادامه کار اجرایی خواهد گردید.
با توجه به تمام این اقداماتی که برای استفاده حداکثر از حداقل آب ورودی به سیستان صورت گرفته است باید بدانیم که نمی‌توانیم به طور کلی به این آب اطمینان و اعتمادی داشته باشیم. از این رو دولتمردان به دنبال منابع دیگر آبی نیز بوده اند.
به همین دلیل بحث بهره برداری از آبهای ژرف مطرح و در حال حاضر این عملیات برای اولین بار در کشور اجرایی گردیده و تا اعماقی از زمین حفاری صورت گرفته وکار در حال انجام و ادامه است.
در کنار این موضوع انتقال آب از دریای عمان به مناطق شمالی آن به استان های مختلفی از جمله استان سیستان و بلوچستان و بخصوص منطقه سیستان به طور جدی مطرح و در دستور کار نظام و دولت قرار گرفته است.
امیدواریم این پروژه عظیم بعد از بررسی های اولیه و تکمیل مطالعات آن نیز به‌زودی اجرایی گردد.
باید بدانیم که الزاما باید وابستگی سیستان را به آب های وارداتی کاهش و در بعضی از قسمتها قطع نماییم
اقدامات دیگری که در کنار مدیریت آب در سیستان صورت گرفته ، استفاده از سایر ظرفیت‌های منطقه برای ایجاد درآمد پایدار و معیشت مردم می باشد. و آن استفاده از ظرفیت‌های گردشگری ظرفیت های تولید انرژی های نو و همین طور استفاده از مزیت های مرزی و ایجاد بازارچه ها و معبر ها پیشنهاد ایجاد منطقه آزاد تجاری می باشد که در این خصوص اقدامات زیادی شده است که فرصت طرح کامل آن نمی باشد
دولت در این رابطه مصوبات خوبی را گذرانده. بحث معافیت های مالیاتی و کاهش تعرفه های برق عملی شده که در حال حاضر به دنبال افزایش آن می باشیم.
امروزه ایجاد کارخانه هایی در سطح منطقه از جمله کارخانه لوله سازی که در ارتباط با طرح بزرگ آبیاری است و نیز ایجاد کارخانه لاستیک ایجاد کارخانه کاشی و سرامیک ایجاد کارخانه کاغذ ایجاد کارخانه سوسیس و کالباس و… در دستور کار قرار گرفته است
کارخانه لوله سازی خط دوم آن خاتمه یافته و به بهره برداری رسیده و خط سوم آن در دست اجراست . در این کارخانه و طرح بزرگ آبرسانی بیش از چهار هزار نفر مشغول به کار گردیده اند .
کارخانه تولید سوسیس و کالباس بیش از ۹۷ درصد پیشرفت فیزیکی دارد و آماده بهره برداری می باشد. کارخانه تولید کاغذ تولید لاستیک و تولید سرامیک در دست اجراست. برنامه فعال کردن واحدهای راکد و نیمه راکد منطقه به عنوان یکی از امورات مهمی است که توسط دولت در حال پیگیری جدی میباشد . تا کنون توانسته ایم از شصت و هفت واحد مرغداری که در سطح سیستان بوده و فقط چهار واحد آن فعال بوده با اعمال سیاستهای حمایتی به قریب چهل واحد برسانیم اگر چه مشکلات فراوانی را در این مسیر داشته و داریم . در مورد واحدهای صنعتی نیز این عمل ادامه دارد . آنانی که با مسائل تولید آشنا هستند می‌دانند که راه اندازی یک واحد تولیدی در شرایط فعلی با توجه به تمام موانعی که وجود دارد چه سختی ها را به همراه دارد.
واقعیت این است که طرح مسائل مشکلات از طرف افراد بسیار ساده است . به قول معروف در بیرون گود نشستن و گفتن لنگش کن کار بسیار راحت و ساده ایست.
پیشرفت اقتصادی در هر جای دنیا یک فرمول داشته و آن مشارکت مردم و حضور سرمایه‌گذار را می طلبد.
کافیست شما به عنوان فردی که ظاهراً دلسوز هستید و شاید بتوانید به نوعی جریان‌سازی بنمایید از قدرت و ظرفیت خود استفاده نموده و برای جذب سرمایه گذار در منطقه سیستان اقدام نمایید.تنها این کمک شما می تواند به داد مردم منطقه برسد تا زمانی که در سیستان با توجه به محدودیت های منابع آبی و مالی سرمایه‌گذار ورود نکند و در بخش‌های با ظرفیت و دارای قابلیت سیستان ترجیحا غیر کشاورزی سرمایه‌گذاری نکند و به ایجاد کارخانه و کارگاه و واحدهای خدماتی مبادرت نوررند موضوع و بحث ایجاد کار و درآمد برای مردم بی معنی است و بیشتر در حد یک شعار می باشد ، حال از طرف هر شخص دلسوزی اعم از تریبون داران و قلم بدستان و هنرمندان و … بخواهد مطرح گردد. اگر واقعا دلسوزید و برای وضعیت مردم در رنجید در این مسیر گام بردارید و از حاشیه پردازی و … خودداری نمایید.
قطعا دولت و مسئولین اعم از مقامات عالی ملی و استاندار و نمایندگان مجلس و بقیه، تمامی تلاش خود را به کار گرفته اند تا بتوانند مشکلی از مشکلات مردم را در این شرایط سخت برطرف بنمایند.
امیدواریم با حضور و مشارکت و تعامل مردم و همدلی و همسویی آنان به خصوص انسان هایی که دارای تمکن مالی هستند با سرمایه گذاری در سیستان و شیفت کردن منابع مالی خود با هدف ایجاد کار و تولید ، نقش خود را به خوبی ایفا نموده و در مسیر درست حل مشکلات مردم قدم بردارند کاری که در هیچ جای دنیا به تنهایی از دست دولتها برنمی‌آید و نیامده و در هر جایی که پیشرفت صورت گرفته حاصل حضور مردم و مشارکت آنها و سرمایه گذاری بوده است.
از دلسوزی شما تشکر و قدردانی می نمایم . ناظری فرماندار زابل
جناب ناظری ایشان طرح مشکل کردن.چرا صورت مسأله رو داریم پاک میکنیم.هامون جزوی از زابله.از زابل چه باقی مونده و چه دلسوزی کاری کرده؟
دقیقا