به نام خدا
در عصری که همه بدنبال جاه و مقام هستند در برابر اینهمه بزرگواری باید سر تعظیم فرود آورد! با اسطوره ای طرف شده ایم که تک تک سلولهای بدنش را عاشق تربیت کرده است مغز و قلبش همانند فرهاد یک عشق را می بیند که بیستونها را برای عشقش جابجا میکند، عاشق که باشی بی مهری ها را نمی بینی، حتی اگر سنگ ها از پشت بام ها بر سر و بدنت سرازیر باشد تو باز هم حامی می شوی حتی به اندازه ی یک نان و خرما برای همان سنگ اندازها!
چنین فردی که وجدان و شرافت و انسانیت را سرلوحه کارهای خویش قرار داده است! کجا برود؟! آنگاه که شهر اجدادیش همانند شیرین در طلب اخلاص چنین فردی معشوق اوست! گزاف نیست اگر بگوییم به سبب ظواهر دنیوی و یا حب جاه هستند کسانی که نمی توانند، نام چنین ابر قهرمانی را بر زبان آورند اما دلهایشان رفتن او را بر نمی تابد!
چه می دانیم شاید بعدها حکایت ماندگاری دکتر حبیب الله دهمرده تا پای جان بر سیستان در جواب منتقدانی که سیستان را ارزش زیستن نمی دانند! به مشابه حکایت وحشی بافقی« اگر در دیده مجنون نشینی به غیر از خوبی لیلی نبینی! » در کتابها بخوانیم! و یا شاید استواری و قدرت مبارزه ایشان برای فقط سیستان در مقابل سیل تخریبها و تهدیدها را از زبان مشابه فردوسی و داستان هفت خان رستم در کتابها ببینیم!
چه می توان گفت؟ نه شاید همه! عادت کرده ایم که بعد رفتن اسطوره هایمان میدان به نام بزنیم و یا خیابان! و افسوس از دست رفتنشان را نیز بخوریم. چه می دانیم شاید بعدها نیز امین پوری پیدا شود که برای وصف حالمان شعری بسراید همچون «صد بار پشیمانی و صد مرتبه توبه – هر بار پشیمان ز پشیمانی خویشم»!!!
استاد بزرگ دکتر حبیب الله دهمرده، درود بر شرافت و نیت پاکت که اینگونه با تمامی بی مهری ها، فشارها و تخریبهای بدور از انصاف هنوز هم پای مردم سیستان همانند کوه استوار مانده ای و خود را فدای خاک مظلوم سیستان کرده ای، آرزوی سلامتی و عمر فراوان را برایتان داریم. و خدا میداند پدر چه کسی را بیامرزد، آمین.
با افتخار حسن حجازی زاده