به گزارش آوای سیستو به نقل از پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، در این نوشتار آمده است:
پس از نشستن میهمانان آیت‌الله سیستانی با ذکر سلام و خوشآمدگویی مختصر به حاضران ، به ترتیب از تک تک افراد درباره نام، شهر محل اقامت و شغلشان سوال می‌کردند.
چند نفری خود را از ساکنان سیستان و بلوچستان و شهرهای زاهدان و زابل معرفی کردند که با دقت بیشتری از آنها احوال پرسی شد و درباره نحوه عملکرد موسسات خیریه و درمانگاهی که از طرف آیت‌الله در زابل ایجاد شده است سوال کردند که آن افراد ابراز رضایت کردند. درباره خشکسالی و بی آبی منطقه هم ابراز تاسف کردند و آنرا به بستن آب هیرمند در رژیم سابق ایران و افغانستان نسبت دادند.
درباره اینکه برخی مردم منطقه به دلیل شرایط موجود مجبور به فروش خانه‌های خود می شوند ابراز نارضایتی کردند که یکی از زابلی‌های حاضر در جمع گفت ما مجبور می شویم بفروشیم، چون در منطقه درآمد نیست و مشکلات هم زیاد است؛ لذا وقتی قیمت خوبی پیشنهاد می کنند مجبور می شویم بفروشیم .
آیت الله با لحنی نسبتا عتاب آمیز فرمودند نگویید مجبوریم، آن چنان جبری در کار نیست. انسان مسلمان وقتی احساس کرد تکلیف دینی و اعتقادی‌اش چیزی را ایجاب می‌کند ولو تا حدودی مشکلاتی هم داشته باشد باید مشکلات را تحمل کند و کاری نکند که خدای ناخواسته دشمنان از آن سود ببرند.
اینجا بود که در جهت ترغیب این برادران به تحمل مشکلات گفتند من که کسی نیستم ولی از وقتی احساس کردم به واسطه لطف مردم و عنایت حق تعالی ممکن است حضور من سنگ راه دشمنان باشد، سختی‌های اینجا را که حتما از آن خبر دارید تحمل کردم و با آن که مقدور بود به جاهای دیگر بروم ولی نرفتم. من الان چندین سال است از نجف بیرون نرفته‌ام. حتی همین اخیرا که برای معالجه به خارج رفته بودم با توجه به مسائلی که برای عراق پیش آمد و شما کما بیش از آن خبر دارید دوره معالجه را ناتمام رها کردم و به نجف برگشتم و الان مدت زیادی است که حتی همین چند قدم تا زیارت حضرت هم توفیق نداشته‌ام.
آیت‌الله سیستانی افزودند: شما فکر نکنید این عمارت که می‌بینید منزل من است. نه این را برای پذیرایی و مراجعه امثال شما تدارک دیده‌ایم. خانه من یک خانه ۷۰ متری اجاره‌ای قدیمی است. این‌ها را من نباید بگویم ولی چون گفتید ممکن است مجبور به ترک دیار شوید می‌گویم که شما هم مشکلات را تحمل کنید.